Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Προκειμένου να καταστεί πρωταγωνιστής των εξελίξεων για μια άλλη πορεία της χώρας.

Η τακτική όλων εκείνων που απολαμβάνουν το προνόμιο να νομοθετούν, ένα προνόμιο που εμείς τους το εκχωρήσαμε, κάποιοι όντας πλανεμένοι και κάποιοι άλλοι έχοντας απόλυτη επίγνωση της στάσης μας, είναι γνωστή.

Αφήνουν τις αντιδράσεις να κορυφώνονται μέχρι τη στιγμή που κορυφώνεται το προκλητικό νομοθετικό τους έργο. Στη συνέχεια διαχέουν την εφαρμογή της πολιτικής τους στην κοινωνία. Μέσα σ αυτή διαχέονται και οι αντιδράσεις και η οργή ως υπεραπλωμένο πυροτέχνημα, και οι ίδιοι επανέρχονται στο απυρόβλητο, έτοιμοι να συνεχίσουν να νομοθετούν, να εξαπατούν πολιτικά αλλά και να επανέλθουν δριμύτεροι προκειμένου να υποκλέψουν και πάλι μια ψευδεπίγραφη λαϊκή εμπιστοσύνη.


του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Έτσι, περάσαμε ήδη στη δεύτερη φάση του κορυφαίου αντεθνικού ξεπουλήματος, μετά την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του ελληνισμού.

Η πρώτη δεν ήταν τα οικονομικά μέτρα που πάρθηκαν. Ήταν η αξιοποίηση της κρισιακής φιλολογίας, που οδήγησε στην ομολογημένη εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην παγκόσμια διακυβέρνηση και στην τραπεζική δικτατορία.

Ήταν η πλέον κατάπτυστη παραίτηση του πολιτικού συστήματος από τον εθνικό του ρόλο…
Ήταν η μεγαλύτερη υποθήκη αξιοπρέπειας που εκχωρήθηκε ποτέ όπου γης…
Ήταν ο ορισμός της εθνικής ντροπής και ταπείνωσης από αγύρτες της πολιτικής και πολιτικούς απατεώνες.

Η δεύτερη φάση, ήταν η προδοτική εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σ ένα κατευθυνόμενο στρατό κατοχής.
Ήταν η πλέον ντροπιαστική συνεδρίαση του Ελληνικού κοινοβουλίου.
Ενός κοινοβουλίου που απώλεσε τον εθνικό του ρόλο, με τη συγκατάθεση των υποτιθέμενων «εκπροσώπων» του λαού οι οποίοι απέδειξαν το πρωτοφανές.
Απέδειξαν πως είναι απρόθυμοι και ανίκανοι να εμπνευστούν στοιχειωδώς από την εθνική αξιοπρέπεια, και να αντισταθούν στον εθνικό ξεπεσμό και στον επικίνδυνο κατήφορο στον οποίο μέρα με τη μέρα κατρακυλά η Ελλάδα.

Η Τρίτη φάση έχει ήδη αρχίσει να κάνει απειλητική την εμφάνισή της πάνω από τον ουρανό του Αιγαίου, της Θράκης, της Κύπρου, της Μακεδονίας και του συνόλου των εθνικών μας προτεραιοτήτων.

Συμπυκνώνεται μέσα από έναν ορυμαγδό υποχωρήσεων στα εθνικά θέματα, που οσονούπω θα αλλάξει τον ρου της Ελληνικής ιστορίας αλλά και τη κατεύθυνση της Ευρώπης συνολικά.

Πρώτο δείγμα γραφής στην «μετά εκχώρηση εποχή» η απόφαση του ΕΔΑΔ.
Νομιμοποιείται ο ΑΤΤΙΛΑΣ να επιδικάσει το δίκαιο των εισβολέων κατακτητών και δολοφόνων του Κυπριακού Ελληνισμού.

Και έπεται συνέχεια…

Μπρος σ αυτή την πολλαπλά επικίνδυνη κατάσταση, το ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, βρίσκεται εξ αντικειμένου αντιμέτωπο με νέα καθήκοντα και νέες προκλήσεις.

1. Να περάσει στην επίθεση.
Σε μια επίθεση πολιτική. Να θέσει αυτό τους όρους της πολιτικής αντιπαράθεσης και όχι να παρακολουθεί αμυνόμενο και απαντώντας τη ροή των εξελίξεων. Συγκεκριμένες πρωτοβουλίες (μηδέ του πολιτικού ακτιβισμού εξαιρουμένου) και σαφέστατες πολιτικές στοχεύσεις, θα το καταστήσουν πρωταγωνιστή των εξελίξεων και όχι απλά μέρος ενός πολιτικού σκηνικού.

2. Να πολιτικοποιήσει περαιτέρω τον αγώνα του.
Προβάλλοντας συνολική πολιτική πρόταση, και όχι αρκούμενο σε επιμέρους πολιτικές απαντήσεις. Αυτή πολιτική πρόταση οφείλει να είναι μια παρέμβαση συνολικής πολιτικής ανατροπής, και όχι ένα άθροισμα επιμέρους πολιτικών παρεμβατισμών χωρίς οργανική και δυναμική συνέχεια μεταξύ τους.

3. Να εμπνεύσει και να μπολιάσει με τις ιδέες του τους μαζικούς αγώνες.
Η μονομέρεια των στόχων του οργανωμένου μαζικού κινήματος, και το όποιο έλλειμμα στον πατριωτικό προσανατολισμό του, δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνιστά λόγο καταγγελίας και απαξίωσης. Μπορεί και επιβάλλεται να αποτελεί πρόκληση με στόχο τον αναπροσανατολισμό και το κέρδισμά του.
Το ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ οφείλει να κατανοήσει πως στους μεγάλους αγώνες που έρχονται, ο αγωνιζόμενος λαός και το οργανωμένο μαζικό και συνδικαλιστικό κίνημα, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ουσιαστικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, και όχι έναν λανθάνοντα αντίπαλο παραδομένο αμαχητί σε πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες που τον ευνουχίζουν. Αν τον θέλουμε αυτό τον λαό μαζί μας, έχουμε υποχρέωση να τον κερδίσουμε και να μη τον παραδώσουμε προκειμένου να αλωνίζουν άλλοι και να διαμορφώνουν κατά το δοκούν την πολιτική και κοινωνική του συνείδηση.

Το δίλημμα είναι σαφές: 

Ή παραιτούμαστε από αυτό το κίνημα και το παραδίδουμε αμαχητί σε όσους έμαθαν να αλωνίζουν ασύδοτα στις γραμμές του, ή σηκώνουμε το γάντι της πρόκλησης και το κερδίζουμε στο ΜΕΤΩΠΟ της Εθνικής Σωτηρίας. 

Προσωπικά θεωρώ πολύτιμο εργαλείο το κομμάτι του λαού που ξέρει να αγωνίζεται, σε σχέση με το «βαρίδι» όλων εκείνων, που συνήθισαν ή έμαθαν ή βολεύτηκαν να παρακολουθούν άβουλοι και άτολμοι τις εξελίξεις από τον καναπέ

4. Να οργανωθεί.
Στη δομή, στις πολιτικές και οργανωτικές του επεξεργασίες. Αυτό συνιστά προϋπόθεση απαραίτητη για να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει. Με πολιτικό λόγο φροντισμένο αλλά και μαχητικό. Με πολιτικά συνθήματα που θα έχουν τη δυναμική να αφομοιώνονται και να γίνονται κτήμα του διπλανού μας ανθρώπου. Να τον φανατίζουν και όχι να τον απωθούν. Να τον εντάσσουν οργανικά στο ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ και όχι να αρκούνται στην ευκαιριακή του συμμετοχή που δε θα δημιουργεί δυναμική και παρακαταθήκες.

5. Να εξασφαλίσει την απαιτούμενη συνέχεια στην πολιτική του παρέμβαση.
Ο χειρότερος εχθρός ενός κινήματος, είναι ο αποσπασματικός, ο ασυνεχής και πυροτεχνηματικός τρόπος παρέμβασης και δράσης. Κουράζει, αποδυναμώνει, απογοητεύει, δεν εμπνέει.
Ο πολιτικός σχεδιασμός μιας δράσης με περιεχόμενο, με συνέχεια, με μελετημένες παρεμβάσεις, και με πρωτοβουλίες που έχουν ζητούμενο και αποτέλεσμα στη βάση μιας σχεδιασμένης τακτικής, είναι μέρος μιας συνολικότερης προσπάθειας που θα καταστήσει το ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή και καταλύτη των εξελίξεων, σε μια κατεύθυνση ικανή όχι μόνο να ανακόψει τον κατήφορο, αλλά να θέσει τις βάσεις, τις οργανωτικές και πολιτικές προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία του τόπου.

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ.

ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΜΑΣ.
 

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητέ κ. Κυριακόπουλε,
    Ενα διαρκές αίτημα που μπορεί να υπερβεί τις τεχνητές εν
    πολλοίς διαχωριστικές γραμμές της «αριστεράς» και της «δεξιάς» είναι αυτό της κατοχύρωσης της δυνατότητας των
    πολιτών να εισηγούνται νόμους και να ακυρώνουν νόμους της
    Βουλής μέσω Δημοψηφισμάτων. Κάτι τέτοιο απαιτεί τη ριζική
    αναθεώρηση του άρθρου 44, 2 του τρέχοντος Ελληνικού Συντάγματος.

    Κάποιες απόψεις/προτάσεις πάνω στο θέμα:
    http://feronymos.blogspot.com
    http://users.softlab.ntua.gr/~zoukos/Views/

    Με εκτίμηση,
    Β.Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια εκτός θέματος καθώς και μηνύματα σε "greeklish" δεν θα δημοσιεύονται.

Ποιά είναι η άποψη των χρηστών του διαδικτύου για την "πολυπολιτισμική κοινωνία" στην οποία μεταβαίνουμε, κατά την κρίση του νομοσχεδίου που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης; http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=1012 Συγκεκριμένα, στην εισηγητική έκθεση αναγράφεται: Στην χώρα μας, οι συμπεριφορές που αποβλέπουν σε φυλετικές διακρίσεις έχουν ποινικοποιηθεί, ως ένα βαθμό, όπως προαναφέρθηκε από τον ν. 927/1979. Δεδομένου, όμως, ότι ο παραπάνω νόμος έχει εφαρμοστεί ελάχιστα και ήδη κρίνεται ανεπαρκής, ενόψει των σοβαρών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας κατά τη μετάβασή της σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, η ισότιμη προστασία όλων των ατόμων, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα φυσικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους ή τον γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τους, προβάλλει ως πρωταρχική υποχρέωση του κράτους. Τι θα λέγατε, να ακουγόταν και η φωνή του "κυρίαρχου λαού", ως προς τη μετάβασή μας σε "μια πολυπολιτισμική κοινωνία";