Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ. Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ.

Κι αυτή την οργή είναι που τρέμουν οι συνιστώσες της εθνικής και κοινωνικής παραχώρησης. 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ξέρουν πως δεν είναι δυνατόν να τη χαλιναγωγήσουν και ασφυκτιούν μπροστά στο απρόβλεπτο, το ανεξέλεγκτο, το ασυμβίβαστο ενός λαού που μπορεί να απαιτήσει και να επιβάλει πολιτικές ανατροπές που θα αμφισβητήσουν ευθέως το σύστημα που οικοδόμησαν.

Αποκαλυπτικές οι δηλώσεις ως προς αυτό δύο φαινομενικά «αντιπαρατιθέμενων» σε κοινωνικό επίπεδων πολιτικών.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Ι. Παναγόπουλος, ως κατ εξοχήν εκφραστής του κυβερνητικού συνδικαλισμού, τρέμει όσο συνειδητοποιεί την ουσία και το περιεχόμενο των δηλώσεών του: «Προσπαθούμε να συνέλθουμε από το σοκ, να ισορροπήσουμε ψυχολογικά, να ξεπεράσουμε τα αισθήματα απαξίωσης για τα συνδικάτα, για τα κόμματα και την πολιτική που προκαλούν στην κοινωνία και στους εργαζομένους τα πολλά σκληρά οικονομικά μέτρα. Οι εργαζόμενοι είναι παγωμένοι, δεν εμπιστεύονται κανέναν, οδηγούνται σε ατομικές επιλογές,ο διχασμός ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είναι πλήρης και η επιλογή της τυφλής βίας έλκει αρκετούς»

Στον υποτιθέμενο αντίποδα ο Χρυσοχοϊδης, περιμένει ραγδαία έξαρση των κοινωνικών αντιστάσεων και φυσικά προσανατολίζεται στην προσαρμογή του κατάλληλου μηχανισμού καταστολής με ένα και μοναδικό στόχο. Το φρόνημα του Έλληνα πολίτη.

Ξέρουν και οι δυό – ως εκφραστές συγκεκριμένων στάσεων, αντιλήψεων και πολιτικών – τη χεσμένη τους φωλιά αλλά και το χαρακτήρα των εκτεταμένων αναδιαρθρώσεων που επιχειρούνται με στόχο μια άλλη Ελλάδα, μια διαφορετική κοινωνία και ένα αναβαπτισμένο – ρετουσαρισμένο πολιτικό σύστημα.

Έχουν απόλυτη επίγνωση του εγκλήματος και τους τρομάζει η ιδέα πως αυτός ο λαός δείχνει απρόθυμος να οδηγηθεί δεμένος στο σύγχρονο θυσιαστήριο που τους επέβαλαν τα αφεντικά τους. 

Η διαδρομή μας δε θα είναι εύκολη. Ο επικίνδυνος αντρίπαλος δε θα είναι πάντα εμφανής. Τα εναλλακτικά σενάρια πέρα από αυτό της ανοικτής και αδυσώπητης σύγκρουσης με την κοινωνία, σε πρώτη φάση δείχνουν να είναι δυο.

Το πρώτο αφορά στην απόπειρα τους να εμφανίζουν μια γενικευμένη πολιτική συναίνεσης στις εγκληματικές και εθνοπροδοτικές τους αποφάσεις. Ο ΛΑ.Ο.Σ προσχώρησε ήδη ανοικτά και απροκάλυπτα στην «ενιαιομετωπική» τους λογική. Επειχειρούν να προλειάνουν το έδαφος για ενδεχόμενη σύμπραξη και της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Χρυσοχοϊδης άλλωστε υπήρξε αποκαλυπτικός: «η Νέα Δημοκρατία δεν θα μπορέσει να αρνηθεί τη συμφωνία με την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και γενικώς προβλέπει ότι το ΠαΣοΚ δεν θα είναι μόνο του στη Βουλή»
Με δυο λόγια τους προτρέπει ανοικτά να εγκαταλείψουν το μασκάρεμα της υποτιθέμενης αντιπολίτευσης και να συνηγορήσουν στα κελεύσματα των κοινών αφεντικών και πολιτικών πατρώνων.

Το δεύτερο σενάριο παραδέρνει στη θολούρα και τον αποπροσανατολισμό της Οικουμενικότητας. Στα εργαστήρια της Νέας Τάξης ήδη μορφοποιείται το σχήμα της «πανεθνικής ευθύνης» το οποίο ως «Μεσσίας από το πουθενά», αποτελούμενο από έναν αχταρμά προσωπικοτήτων, επιχειρηματιών και παραγόντων, θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις, προκειμένου να περιορίσουν τις αντιστάσεις στην πορεία προς τον όλεθρο.

Ο ελληνικός λαός οφείλει να αγρυπνά. 

Αυτή τη φορά οφείλει να εμπιστευτεί όχι εκείνους που υποκριτικά θα τον χτυπήσουν στην πλάτη ασελγώντας ασύστολα στην πλανεμένη του ελπίδα, αλλά να ταυτιστεί με όλους εκείνους που θα τον προτρέψουν να αντισταθεί, να σταθεί όρθιος, να πολεμήσει, να γκρεμίσει και τελικά να εκδικηθεί και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους αδίστακτους πατριδεμπόρους και τους βιαστές της αξιοπρέπειάς του.

Ο ξεσηκωμένος λαός θα βρει και το δρόμο του και τους ηγέτες του και τη διαδρομή που θα αναβιώσει τη χαμένη του ελπίδα. 

Οι συμβιβασμένοι και οι άβουλοι απλώς θα υποδεχτούν υποταγμένοι στο ραγιαδισμό, το δήμιο που αυτή τη φορά δε θα συγχωρήσει σε κανέναν την ευπιστία του να τον εμπιστευθεί. Τα συνθήματα για την πολιτική ανατροπή πρέπει να γενικευθούν. 

Κάθε προτροπή που θα βγάζει τον εργαζόμενο λαό στους δρόμους χρήζει στήριξης και ενθάρρυνσης.

Η χειροβομβίδα έχει πλέον απασφαλιστεί. 

Και όποιος επιχειρήσει να χαλιναγωγήσει και πολύ περισσότερο να υπονομεύσει και να φρενάρει το λαϊκό ξεσηκωμό, θα πρέπει να ξέρει ότι αυτή η χειροβομβίδα θα εκραγεί στα δειλά και άτολμα χέρια του.

Αυτή τη φορά η νίκη πρέπει να είναι της Ελλάδας. 

Της δικής μας Ελλάδας και όχι του εκτρώματος που επιχειρούν να δημιουργήσουν τα αρρωστημένα και προσκυνημένα μυαλά τους.

Ήρθε η ώρα να πάρουμε τη ρεβάνς. 

Και για την εθνοκτόνο πολιτική που εφάρμοσαν…
Και για το διαμελισμό της χώρας που επιχειρούν…
Και για το απόλυτο ξεπούλημα της εθνικής μας αξιοπρέπειας που αδίστακτα μεθοδεύουν.

Αυτή η συμφωνία παράδοσης και υποταγής, ας γίνει κόλαφος για τα εγκληματικά τους σχέδια και για τους εμπνευστές τους. 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ