Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Μεταναστευτικό και νόμος περί ιθαγένειας

του Σάββα Καλεντερίδη

Σε συνέχεια του άρθρου μας "Μετανάστευση: Η επόμενη μέρα" και μετά από προτροπές φίλων και σχολιαστών του ιστολογίου να πάρουμε θέση στο θέμα του υπό ψήφιση νόμου για την απόδοση ιθαγένειας σε μετανάστες, συνοψίζουμε της απόψεις μας στα εξής:

Για να πάρει η κυβέρνηση την απόφαση να ψηφίσει έναν νόμο για την απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και σε παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και να κληθεί ο λαός μας να εκφράσει την άποψή του για τη διαχείρηση του θέματος των μεταναστών που έχουν εισβάλλει στη χώρα μας, γιατί για εισβολή πρόκειται, θα πρέπει πρώτα να δοθεί μια απάντηση στο ερώτημα: Πώς θα σταματήσει η εισβολή μετανστών στην Ελλάδα.
Είναι αδύνατον ο ελληνικός λαός να έχει καθαρή και ψύχραιμη άποψη για το υπαρκτό και πιεστικό ζήτημα της απόδοσης ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όσο δεν ξεκαθαρίζει το ζήτημα της συνεχιζόμενης εισβολής μεταναστών στη χώρα μας. Γιατί, το ζήτημα ήδη έχει ξεφύγει από τις ανθρωπιστικές του διαστάσεις και τείνει να μετατραπεί σε οξύτατο πρόβλημα εθνικής ασφάλειας.
Αν δηλαδή οι προβολές μας δείχνουν ότι, με βάση τη εισβολή των μεταναστών τα τελευταία δυο χρόνια, το 2020 οι μετανάστες στην Ελλάδα θα είναι έξι εκατομμύρια, νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας πολίτης αυτής της χώρας, ούτε καν οι βολεμένοι μετανάστες, που θα έλεγε ναι, να ψηφίσουμε έναν νόμο που θα δίνει την ελληνική ιθαγένεια και θα καθιστά ακόμα πιο ελκυστική τη χώρα μας για "όλης της γης τους πικραμένους".
Η κυβέρνηση, λοιπόν, θα πρέπει να επικεντρωθεί στην πρόληψη και την αποτελεσματική ατνιμετώπιση της εισβολής. Αν γίνει αυτό και έχουμε αποτελέσματα τα επόμενα δυο-τρία χρόνια, τότε θα πάψει να τρομάζει την ελληνική κοινωνία το ενδεχόμενο της μόνιμης εγκατάστασης στην Ελλάδα πέντε-έξι εκατομμυρίων μεταναστών. Τότε, με εξασφαλισμένη την αποτροπή της εισβολής και άλλων μεταναστών, θα γίνει πιο ξεκάθαρο το πρόβλημα ή το ζήτημα της διαχείρησης και ενσωμάτωσης των μεταναστών που υπάρχουν ήδη στην Ελλάδα. Τότε η κυβέρνηση μπορεί να θέσει το θέμα σε διαβούλευση, ή να το βάλλει ξεκάθαρα στις προεκλογικές της εξαγγελίες τις επόμενες εκλογές, για να αποφασίσει ο ελληνικός λαός δημοκρατικά για το θέμα της διαχείρισης του μεταναστευτικού, δηλαδή σε πόσους, σε ποιούς και υπό ποιές προϋποθέσεις θα δοθεί η υπηκοότητα.
Το θέμα είναι τεράστιο, θα κρίνει τη φυσιογνωμία της χώρας και του έθνους τους επόμενους αιώνες και δεν μπορεί να αποφασίσει γι' αυτό η παρούσα κυβέρνηση, ούτε οποιαδήποτε Μή Κυβερνητική Οργάνωση, με γραφεία στη Βαλαωρίτου και στελέχη που είναι αποκομμένα από την ελληνική κοινωνία και πρεσβεύουν αρχές και ιδέες ξένες προς την ελληνική παράδοση κια πραγματικότητα. Αυτό επιβάλλει η απλή λογική, η αρχή της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας και της κοινωνίας και τα στρατηγικά συμφέροντας της πατρίδας και του έθνους.

1 σχόλιο:

  1. ΔΕ χρειάζεται να παρακαλάμε τους γενίτσαρους για ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΜΥΝΑ, αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε γειτονιά-γειτονιά και χωριό-χωριό, όπως στην Ελβετία! Και να θυμίζουμε στους θρασύδειλους γενίτσαρους ότι ένας ...σουλτάνος αφάνισε τους τελευταίους μισθοφόρους του το 1826...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια εκτός θέματος καθώς και μηνύματα σε "greeklish" δεν θα δημοσιεύονται.

Ποιά είναι η άποψη των χρηστών του διαδικτύου για την "πολυπολιτισμική κοινωνία" στην οποία μεταβαίνουμε, κατά την κρίση του νομοσχεδίου που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης; http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=1012 Συγκεκριμένα, στην εισηγητική έκθεση αναγράφεται: Στην χώρα μας, οι συμπεριφορές που αποβλέπουν σε φυλετικές διακρίσεις έχουν ποινικοποιηθεί, ως ένα βαθμό, όπως προαναφέρθηκε από τον ν. 927/1979. Δεδομένου, όμως, ότι ο παραπάνω νόμος έχει εφαρμοστεί ελάχιστα και ήδη κρίνεται ανεπαρκής, ενόψει των σοβαρών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας κατά τη μετάβασή της σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, η ισότιμη προστασία όλων των ατόμων, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα φυσικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους ή τον γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τους, προβάλλει ως πρωταρχική υποχρέωση του κράτους. Τι θα λέγατε, να ακουγόταν και η φωνή του "κυρίαρχου λαού", ως προς τη μετάβασή μας σε "μια πολυπολιτισμική κοινωνία";