Οι πνευματικοί «σκλάβοι» των Ελληνικών ΜΜΕ ξυπνήσανε.!!!

Με πολύ ενδιαφέρον αυτές τις μέρες διαβάζω τον κλιμακούμενο βομβαρδισμό από τον γνωστό μηχανισμό των ελληνικών ΜΜΕ αλλά και γνωστά blogs (που τα έχουν δημοσιογράφοι) που βάλουν εναντίον εκείνων που αντιτίθενται και μάχονται το εθνοκτόνο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ που έχει ως θέμα την χορήγηση της Ελληνική Ιθαγένειας.

Φασιστικές, ακροδεξιές φοβικές, Καρατζαραφιρερικές, εθνικόφρονες και μειοψηφικές φωνές είναι οι Έλληνες του διαδικτύου και πολλά άλλα είναι οι χαρακτηρισμοί αυτών των μηχανισμών στην ολοένα αυξανομένη αντίδραση τους στον νόμο έκτρωμα.

Και τι λένε λοιπόν αυτές οι φωνές :.....

• Ζητάνε δημοψήφισμα για το νομοσχέδιο , μία «μορφή δημοκρατικής αντίστασης και θεσμικής διαμαρτυρίας» όπως το χαρακτήρισε το ο Πρόεδρος του ΠαΣοΚ, Γιώργος Παπανδρέου πριν ένα χρόνο

• Μιλάνε για καλύτερους όρους πολιτογράφησης σύμφωνα με τα ισχύοντα άλλων Ευρωπαϊκών χωρών όπως π.χ. της «Δανίας του Βορρά» μιας και Πρόεδρος του ΠαΣοΚ, Γιώργος Παπανδρέου θέλει να μας κάνει «Δανία του Νότου».

• Προτείνουν πολιτικό διαχωρισμό της Ιθαγένειας των ημεδαπών/ομογενών με αυτούς των αλλοδαπών όπως γίνεται σε όλη της Ευρώπη.

Δυστυχώς αυτοί δεν έχουν καταλάβει πλέον ότι η μόνη μορφή αντίστασης και αντίδρασης στα τεκταινόμενα της Ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής ζωής είναι μόνο το διαδίκτυο διότι πολύ απλά έχουν καταλάβει τον ρόλο των ΜΜΕ. Όταν δύο από τις μεγαλύτερες εφημερίδες και το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό ειδησεογραφικό δίκτυο ανήκει σε έναν όμιλο και αναρτεί στις σελίδες του την ίδια είδηση είναι φανερό ότι πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε για ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Αυτή η συμπεριφορά μου θυμίζει την εξής ρήση του Νόαμ Τσόμσκι που αφορά την σχέση ΜΜΕ και Κρατικής εξουσίας (Τα ΜΜΕ ως όργανο κοινωνικού ελέγχου):

Όπως έχω αναφέρει προηγούμενα, δεν θέλουν ανθρώπους που είναι σε θέση να αποφασίζουν και να συμμετέχουν, προτιμούν ένα παθητικό και υπάκουο πληθυσμό πελατών και πολιτικών θεατών - μια κοινότητα ανθρώπων που είναι τόσο ατομικοποιημένοι και απομονωμένοι, ώστε να μην μπορούν να ενώσουν τα περιορισμένα τους αποθέματα δύναμης και να καταστούν μια ανεξάρτητη, ισχυρή δύναμη η οποία θα διασπούσε την συγκεντρωμένη εξουσία.
Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη συνηθισμένη, κοινή σκέψη. Αυτό που έχει να κάνει κανείς είναι να υιοθετήσει απέναντι στους θεσμούς του, συμπεριλαμβανομενων των ΜΜΕ, των περιοδικών, των σχολείων και των κολλεγίων, την ίδια ορθολογική, κριτική στάση που παίρνει απέναντι στους θεσμούς οποιασδήποτε άλλης εξουσίας.
Παραδείγματος χάριν όταν διαβάζουμε τα προϊόντα του προπαγανδιστικού συστήματος της Σοβιετικής Ένωσης ή της ναζιστικής Γερμανίας, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να ξεχωρίσουμε τις αλήθειες από τα ψέμματα και ν' αναγνωρίσουμε τις παραμορφώσεις και τις διαστρεβλώσεις που χρησιμοποιούνται για την προστασία των θεσμών από την αλήθεια. Δεν υπάρχει λόγος να μην είμαστε σε θέση να κρατήσουμε την ίδια στάση απέναντι στους εαυτούς μας, παρά το γεγονός ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε κατακλυστεί από το αντίθετο, σταθερά, σε καθημερινή βάση. Η θέληση να χρησιμοποιήσει κάποιος τη δική του έμφυτη νοημοσύνη και την κοινή αντίληψη για να αναλύσει, να εξετάσει λεπτομερώς και να συγκρίνει τα δεδομένα με τον τρόπο που αυτά παρουσιάζονται, πραγματικά αρκεί.
Αν τα σχολεία κάνουν τη δουλειά τους, την οποία βεβαίως δεν κάνουν, αλλά θα μπορούσαν, εφοδιάζουν τους ανθρώπους με τα «Μέσα της Πνευματικής Αυτοάμυνας». θα αφιερώνονταν με μεγάλη ενεργητικότητα και εργατικότητα ακριβώς σ' εκείνα τα πράγματα για τα οποία μιλάμε, έτσι ώστε οι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε μια δημοκρατική κοινωνία να έχουν τα μέσα μιας πνευματικής αυτοάμυνας απέναντι στο σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι κατά κάποιο τρόπο οι άνθρωποι δεν έχουν αναλάβει αυτό το καθήκον από μόνοι τους. Δεν πιστεύω πως πραγματικά είναι κάτι το πολύ δύσκολο.
Πιστεύω πως μόλις κάποιος αντιληφθεί όσα συμβαίνουν και θέλει να κάνει το πρώτο βήμα για την υιοθέτηση μιας στάσης, που είναι απλώς εκείνη της κριτικής ευφυΐας απέναντι σε οτιδήποτε διαβάζει στην πρωινή εφημερίδα, στην αυριανή ή σε οτιδήποτε και ανακαλύψει τις ιδιοποιήσεις που υποκρύπτονται, τις αναλύσει, ξαναλογαριάσει τα δεδομένα με την έννοια αν ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα, και δεν τα βλέπει σαν απλές αντανακλάσεις του παραμορφωτικού πρίσματος του συστήματος της προπαγάνδας.
 Αμέσως μόλις κάποιος κάνει κάτι τέτοιο, ο κόσμος μάλλον ξεκαθαρίζει.
Τότε μπορεί να γίνει ελεύθερο άτομο, όχι απλώς ο σκλάβος κάποιου συστήματος κατήχησης και ελέγχου

Από τον Ακρίτα