Απάντηση στον Σωτήρη Χατζηγάκη για την πολιτογράφηση μεταναστών

Το κείμενο του κ. Χατζηγάκη θα μπορούσε κάλιστα να γραφεί από έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Σχολιάζω τα κύρια σημεία διαφωνίας (όχι το πλήρες άρθρο)

Μετανάστευση: ευχή ή κατάρα;

Στην Ευρώπη οι εκτενείς μεταναστεύσεις δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. «Η Ευρώπη γεννήθηκε μιγάς», λέει χαρακτηριστικά ο μεγάλος ιστορικός Ζακ Λε Γκοφi. Η επιμειξία, συνεπώς, επηρέασε την Ευρώπη στην πολιτισμική της διαμόρφωση, αλλά και στο οικονομικό πεδίο.

Ετσι λοιπόν σήμερα οι κάτοικοι της Ενωσης διαιρούνται σε εκατό διαφορετικές εθνικότητες, μιλούν ογδόντα εφτά διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους καθιστώντας τη μια από τις πολύμορφες πολιτισμικά περιοχές του κόσμου.

Η επιμειξία οδηγεί σε άμβλυνση πολιτιστικών διαφορών, ενώ η ομογαμία οδηγεί στην τόνωσή τους. Επομένως το γεγονός της τεράστιας γλωσσικής και εθνοτικής πολυμορφίας στην Ευρώπη δεν συνηγορεί στο ότι υπήρξε στην Ευρώπη μεγάλος βαθμός επιμειξίας, μάλλον το αντίθετο. Και πράγματι η γενετική ιδιοσυστασία των Ευρωπαϊκών λαών παρά τη στενή τους συγγένεια προκύπτει γενετικά.

Συνέχεια:

Τους περασμένους αιώνες, τόσο η Ευρώπη όσο και η Ελλάδα αντιμετώπισαν με επιτυχία τα διάφορα μεταναστευτικά ρεύματα, τα οποία άλλωστε ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα σημερινά. Αλλωστε, η Ευρωπαϊκή Ενωση προβλέπει ότι μέχρι το 2030 θα έχει η ίδια έλλειμμα σε ανθρώπινο δυναμικό της τάξης των 20.000.000 ατόμων. Σε αναφορά, εξάλλου, της Deutsche Bank το 2002iv, η Ευρωπαϊκή Ενωση κατά το 2050 θα έχει 75 συνταξιούχους για κάθε 100 εργαζομένους. Το πρόβλημα αυτό θα είναι οξύτερο -ή εξίσου οξύ- για την Ελλάδα με τη μεγάλη υπογεννητικότητα και τη μετατροπή της σε «χώρα γερόντων».

Η λύση του δημογραφικού δεν είναι απαραίτητα η εισροή αλλογενών μεταναστών. Αυτό είναι πληθυσμιακή αλλαγή, δεν είναι πληθυσμιακή συγκράτηση. Φυσικά αν κάποιοι δεν ενδιαφέρονται αν αλλάξει ο πληθυσμός της Ελλάδας, αρκεί να παραμένει σταθερός ή αύξων ο πληθυσμός, τότε πάω πάσο. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει αν στην Ελλάδα θα υπάρχουν 10 εκατομμύρια Έλληνες ή 3 εκατομμύρια Έλληνες και 7 εκατομμύρια απόγονοι αλλογενών, κι αν η βιολογική συνέχεια του Ελληνικού έθνους θα διακοπεί.

Ας δούμε όμως και τι κάνουν οι Ιάπωνες, που και δημογραφικό πρόβλημα έχουν και σχετικά κλειστές πύλες στην μετανάστευση. Αυτοί πώς τα καταφέρνουν; Επενδύοντας στην τεχνολογία, την ρομποτική, τους αυτοματισμούς, όχι στην εισροή εκατομμυρίων τριτοκοσμικών για να παράσχουν υπηρεσίες χαμηλής εξειδίκευσης με τεχνολογία του 19ου αιώνα. Η ιστορία θα δείξει αν το Δυτικό ή Ιαπωνικό μοντέλο αντιμετώπισης του δημογραφικού θα επιτύχει.

Συνέχεια:

Από εθνικιστικούς κύκλους και κυρίως από ακροδεξιά κόμματα υποστηρίζεται πως η σημερινή μετανάστευση δημιουργεί ποικίλα προβλήματα, κυρίως κοινωνικής συνοχής, ενώ απειλεί την εθνική ασφάλεια, την πολιτισμική «καθαρότητα» του κοινωνικού ιστού και ίσως τους εκλογικούς, κομματικούς συσχετισμούς. Οι απόψεις αυτές ταυτίζουν, ανιστόρητα, τις περιπτώσεις θρησκευτικών ή εθνικών μειονοτήτων σε κάποιες χώρες επί πολλούς αιώνες με το σημερινό φαινόμενο των οικονομικών μεταναστών που αναζητούν εργασία και κοινωνική ένταξη σήμερα.

Τί ανιστόρητο βρίσκετε κ. Χατζηγάκη σε αυτό; Δεν γνωρίζετε τί προβλήματα συγκρούσεων δημιούργησε το Volkerwanderung των Γερμανικών λαών στην ύστατη αρχαιότητα, και τί προβλήματα δημιούργησε στην Βυζαντινή αυτοκρατορία η είσοδος των Σλάβων;

Μην ξεχνάτε τη ρήση του Αριστοτέλη: στασιωτικόν δε και το μη ομόφυλον, έως αν συμπνεύση. Αν ο Αριστοτέλης έβλεπε συγκρούσεις από την δεκτικότητα των πόλεων σε εποίκους και συνοίκους ακόμα κι αν αυτοί ήταν Έλληνες, αναφέροντας πλειάδα παραδειγμάτων από την εμπειρία του, εσείς πώς θεωρείτε με τόση ευκολία πως όσοι εγείρουν ζητήματα "κοινωνικής συνοχής" είναι ακροδεξιοί; Αν ο Αριστοτέλης είναι ακροδεξιός count me in.

Συνέχεια:

Εφ' όσον, συνεπώς, οι μετανάστες στη χώρα μας επιθυμούν -και το επιχειρούν- να μεθέξουν στα ελληνικά παιδευτικά και πολιτισμικά πρότυπα, και επιλέγουν για τα παιδιά τους να εγγραφούν σε ελληνικά σχολεία, αποκτώντας έτσι ελληνική παιδεία και νοοτροπία, νομίζουμε πως η ελληνική πολιτεία θα πρέπει να τους αποδώσει την ελληνική ιθαγένεια, όταν μάλιστα οικεία βουλήσει οι μετανάστες αυτοί διαβιούν στη χώρα μας για ικανό χρονικό διάστημα και αποκτούν ελληνική συνείδηση. Κατά τον Ισοκράτη άλλωστε, Ελληνας είναι εκείνος που μετέχει της ελληνικής παιδείας. Πολύ περισσότερο γίνεται Ελληνας όποιος επιθυμεί να γίνει μέλος και της οργανωμένης ελληνικής κοινωνίας.

Πρώτον, αφήστε τον Ισοκράτη και τη διαστρέβλωσή του στην άκρη.

Δεύτερον, ξέρετε ότι πάρα πολλοί θέλουν να γίνουν "μέλη της οργανωμένης ελληνικής κοινωνίας". Εκατομμύρια φτωχών ή μη φτωχών ανθρώπων στον Τρίτο Κόσμο ή στην Ελλάδα ονειρεύονται να γίνουν πλήρες μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Θα γίνουν όλοι αυτοί Έλληνες πολίτες;

Δεν αρκεί να έχει κάποιος ελληνική παιδεία ούτε να έχει τη βούληση να γίνει Έλληνας. Πρέπει να γίνεται και δεκτός στην κοινότητα των Ελλήνων από τους ίδιους τους Έλληνες και όχι από ιδεολόγους που πιστεύουν πως τυπικές γραφειοκρατικές προϋποθέσεις μπορούν να κάνουν π.χ. έναν Μουσουλμάνο από τη Νιγηρία Έλληνα "αν μετέχει της Ελληνικής Παιδείας" και διαβιοί στην χώρα για "ικανό χρονικό διάστημα".

Συνέχεια:

Με αυτές τις προϋποθέσεις μπορούν και πρέπει οι μετανάστες να αποτελέσουν μέρος της ελληνικής κοινωνίας και πολιτείας, αφού καθημερινά μετέχουν σ' ένα δημοψήφισμα ελληνικότητας, που αποτελεί κατά τον μεγάλο ιστορικό και καθηγητή Ερνεστ Pενάνv βασικό στοιχείο εγκυρότητας της έννοιας του «Εθνους». Θα μπορούσαμε, συνεπώς, άραγε -ηθικά, νομικά, πολιτικά, εθνικά κ.λπ.- να αποστερήσουμε τους νόμιμους μετανάστες από τη βούλησή τους για παρόμοια ενσωμάτωση, επικαλούμενοι πάσης φύσεως φοβίες και εθνικιστικά σύνδρομα που μόνον ρατσιστικά και αντι-ανθρωπιστικά μοντέλα αναβιώνουν;

Πρώτον δεν χρειαζόμαστε στη Ελλάδα καθόλου να υιοθετήσουμε την κυρίαρχη Γαλλική έννοια του "Έθνους". Το δικό μας έθνος δεν βασίζεται στον γαλλικό-αμερικανικό συνταγματικό πατριωτισμό, αλλά στην κοινή μας παράδοση και καταγωγή που ανάγεται στο Βυζάντιο και την Αρχαιότητα.

Δεύτερον η θέληση κάποιου να μεθέξει σε μιαν κοινότητα δεν αρκεί. Πρέπει να γίνει δεκτός και από αυτή την κοινότητα. Γι' αυτό μην περιμένετε πως πολιτογραφώντας αλλογενείς ως Έλληνες θα γίνουν αυτόματα μέλη της κοινότητας των Ελλήνων ούτε πως:

Εξάλλου η περιθωριοποίηση ομάδων πληθυσμού και η γκετοποίησή τους, η καλλιέργεια κλίματος καχυποψίας και περιφρόνησης (ρατσισμός) απέναντι σε πρόσωπα με διαφορετικά φυσικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, μόνον επικίνδυνα φαινόμενα για όλους μας μπορούν να επιφέρουν.

Κλίμα καχυποψίας και περιφρόνησης δεν έχουμε δει σε μεγάλη κλίμακα στην Ελλάδα. Μην αμφιβάλετε όμως πως η μαζική πολιτογράφηση των μεταναστών θα το δημιουργήσει.

Ο Έλληνας υπομένει την αυθαιρεσία και διαφθορά του κράτους καρτερικά, γιατί έχει ελπίδα πως τα πράγματα μπορεί να βελτιωθούν.

Όταν όμως δει αλλογενείς μειοψηφίες να σχηματίζουν εκλογικά μπλοκ επηρεασμού όπως συμβαίνει στην Ευρώπη. Όταν δει αλλογενείς βουλευτές να υποστηρίζουν τα εθνοτικά τους συμφέροντα εις βάρος της πλειοψηφίας. Όταν δει ένα κράτος που δεν έχει καμιά ελπίδα πλέον πως θα τον εκπροσωπήσει ως Έλληνα ή πως θα αγωνιστεί για τα συμφέροντα του ευρύτερου Έθνους και όχι μόνο του πολυεθνικού πληθυσμού του:

Τότε θα δείτε πραγματικά φαινόμενα καχυποψίας και ρατσισμού.

Συνέχεια:

Σε θεσμικό επίπεδο οφείλουμε να οικοδομήσουμε σταθερούς κανόνες, ώστε να είναι δυνατή η σημερινή συμβίωση περισσότερων ομάδων πληθυσμών σε μια χώρα. Οσον αφορά αυτή την επιδίωξη, δύο κύρια μοντέλα ενσωμάτωσης ισχύουν παγκοσμίως.

Το πρώτο -που εφαρμόζεται συνεχώς εδώ και περισσότερο απο έναν αιώνα στις ΗΠΑ- είναι αυτό της πολιτισμικής αφομοίωσης (melting pot). Η αφομοίωση αυτή επιτυγχάνεται με τη μέθεξη του μετανάστη στα πολιτισμικά και παιδευτικά πρότυπα της χώρας υποδοχής, καθώς και στη χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων (όπως είναι το δικαίωμα ψήφου), ώστε να αισθάνεται πραγματικός πολίτης -με δικαιώματα και υποχρεώσεις- στη χώρα όπου ζει.

Το δεύτερο είναι το σύστημα του πολιτισμικού μωσαϊκού (mosaic), το οποίο δεν καταλύει την αυτοτέλεια των ανθρώπων διαφορετικών ομάδων που ζουν στον ίδιο κρατικό χώρο, με την προϋπόθεση οι κοινότητες αυτές των πολιτών να σέβονται και να υπακούουν στους θεσμούς και στους κανόνες της κυρίαρχης εθνότητας, που θεσπίζονται άλλωστε και με τη συμμετοχή και των επί μέρους κοινοτήτων και ομάδων.

Φαίνεται πως έχετε μείνει στο τί ίσχυε στα μαθητικά σας χρόνια. Κανένα melting pot δεν ισχύει πλέον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θεωρείται δεν το melting pot ως ένδειξη ρατσισμού ενώ προωθείται τώρα η ανοχή (tolerance) στην διαφορετικότητα (diversity).

Όσον αφορά το "μωσαϊκό" μην αυταπατάστε πως οι διαφορετικές διακριτές ομάδες μπορούν να ζήσουν μαζί χωρίς τριβές ή πως οι μειονότητες θα σέβονται υπάκουα τους θεσμούς και τους κανόνες της κυρίαρχης εθνότητας. Όποιος έχει ψήφο έχει και το δικαίωμα να αλλάξει τους θεσμούς και τους κανόνες.

Μην αμφιβάλετε λοιπόν πως οι αλλογενείς, αν πολιτογραφηθούν χωρίς να αφομοιωθούν, θα χρησιμοποιήσουν την πολιτική τους δύναμη για να:

• αποκτήσουν προνόμια τύπου "θετικών διακρίσεων"
• δαιμονοποιήσουν όποιον θέλει να ενισχύσει την γεννητικότητα των Ελλήνων ως "ρατσιστή"
• προωθήσουν την συνεχιζόμενη μετανάστευση ομογενών τους
• μεταλλάξουν την εξωτερική μας πολιτική με λόμπυ πιέσεων

Μάθετε τί ψηφίζουν οι Τούρκοι της Γερμανίας, πάντως όχι το αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά τους Σοσιαλδημοκράτες που, μαζί με τους Πράσινους, τους άνοιξαν την πόρτα της Γερμανικής ιθαγένειας.

Συνέχεια:

Η προσέγγιση ενός τόσο σοβαρού ζητήματος απαιτεί προσεκτική πολιτική αντιμετώπιση και όχι λαϊκισμούς και επιδιώξεις κομματικών σκοπιμοτήτων, του τύπου «λαϊκό δημοψήφισμα». Πρόκειται για σύνθετο πρόβλημα, με πολλές παραμέτρους, που κατ' αρχάς δεν μπορούν ν' απαντηθούν με ένα «ναι» ή ένα «όχι» και μάλιστα σε ερώτημα μιας ή δύο προτάσεων.

Πείτε το στους Ιρλανδούς, Ελβετούς και Λετονούς που έκαναν δημοψήφισμα για το δίκαιο ιθαγένειάς τους.

Κι ενώ η λύση του προβλήματος δεν μπορεί να προσεγγιστεί με ένα ναι ή όχι, σίγουρα ο λαός μπορεί να ψηφίσει ναι ή όχι στην προτεινόμενη λύση από την κυβέρνηση. Άλλωστε ναι ή όχι δεν ψηφίζετε κι εσείς στη Βουλή...

http://d-politiki.blogspot.com/2010/01/blog-post_9035.html