Πως γράφεται σήμερα η Ελληνική Συνταγματική Ιστορία. (Το παράδειγμα του κ. Νίκου Αλιβιζάτου)

Διαβάσαμε στο φύλλο της "Καθημερινής" στις 03.01.10, τις απόψεις του καθηγητή Συνταγματικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αλιβιζάτου για την νέα μεταναστευτική νομοθεσία που προτίθεται να στηρίξει η κυβέρνηση και την περιφρόνηση του για όλους εμάς που ανησυχούμε για την απόφαση της Κυβέρνησης εν μια νυκτί να ελληνοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες άλλων εθνικοτήτων, θρησκειών και νοοτροπιών.

Δεν θα απαντήσουμε στον κ. Αλιβιζάτο για τα θέματα αυτά από το μικρό αυτό βήμα, καθώς είναι άσχετα με την θεματολογία μας. Σχετικά με την θεματολογία της παρούσης ιστοσελίδας όμως, είναι οι "αντικειμενικές" "πανεπιστημιακές" και "επιστημονικές" απόψεις του κ. Αλιβιζάτου για το τι είναι Συνταγματικό και Αντισυνταγματικό στα συνταρακτικά πολιτικά γεγονότα του Εθνικού Διχασμού.

Εν τάχει υπενθυμίζω τα γεγονότα αυτά. Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος την περίοδο 1914-1916 μετά από διαφωνία επί θεμάτων Εξωτερικής πολιτικής με τον Βενιζέλο και χρησιμοποιώντας τα βασιλικά προνόμια που του έδιδε το ισχύον τότε Ελληνικό Σύνταγμα, είχε διαλύσει 2 φορές την Βουλή Βενιζελικής πλειοψηφίας προκηρύσσοντας Εθνικές εκλογές. Όταν ο Βενιζέλος ανέλαβε την εξουσία το καλοκαίρι 1917 με την βοήθεια της Αντάντ εκθρονίζοντας τον Κωνσταντίνο, εκκρεμούσε μια ενοχλητική εκκρεμότητα: η νόμιμος εκλεγμένη βουλή που δεν ήταν Βενιζελικής πλειοψηφίας. Για να λύσει το πρόβλημα αυτό, ο Βενιζέλος συνέταξε ένα διάταγμα που κήρυσσε την τελευταία διάλυση βουλής αντισυνταγματική, ενώ με δεύτερο διάταγμα παγκόσμιας μάλλον πρωτοτυπίας, νεκρανάσταινε την προηγούμενη Βουλή Βενιζελικής πλειοψηφίας που ονομάστηκε εύστοχα "Βουλή των Λαζάρων". Προφανώς και αν ακόμη δεχτούμε ότι η
διάλυση της Βουλής από τον Βασιλιά ήταν αντισυνταγματική, δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως επιβάλλεται ως νόμιμη, βουλή που είχε εκλεγεί 2 χρόνια πριν και είχε διακοπεί η λειτουργία της!! Προφανώς έπρεπε η να ξαναγίνουν εκλογές η να ακυρωθούν όλες οι νομικές πράξεις των ετών 1915-1917 ως προερχόμενες από παράνομες Κυβερνήσεις. Αν ήταν όμως παράνομες, τότε πως ανέλαβε από αυτές ο Βενιζέλος το 1917 διαδεχόμενος τον Ζαίμη?

Ας δούμε τώρα πως ο Καθηγητής Συνταγματικής Ιστορίας παρουσιάζει τις περιπτώσεις αυτές στο βιβλίο του "Εισαγωγή στην Συνταγματική Ιστορία τ. Α " εκδ. Σάκκουλα. Για να αποδείξει ότι η διάλυση της βουλής από τον Βασιλιά ήταν (κατά το πνεύμα του Συντάγματος όχι κατά το γράμμα) αντισυνταγματική, αφιερώνει 6 σελίδες (σελ. 112 έως 118) καταβάλλοντας μια επίπονη προσπάθεια και παραθέτοντας πολλά στοιχεία από την σχετική βιβλιογραφία. Για την αντίστοιχη Βενιζελική Συνταγματική ταχυδακτυλουργία αφιερώνει 6 γραμμές. Τις ακόλουθες:

"Έτσι με το επιχείρημα ότι η διάλυση της Βουλής στις 31 Μαΐου 1915 ήταν αντισυνταγματική, η κυβέρνηση ανεκάλεσε το περί διαλύσεως Β. Δ. της 29.10.1915, και η βουλή της Κ΄ περιόδου αναβίωσε στις 29 Ιουνίου 1917, για να συγκληθεί σε β΄ τακτική περίοδο στις 12 Ιουλίου..."

Δηλαδή με αυτήν την ανώδυνη έκφραση συγκαλύπτει ένα θέμα Συνταγματικής Ιστορίας που απασχόλησε για χρόνια την πολιτική ζωή της Χώρας ξεσηκώνοντας τον αντιβενιζελικό κόσμο. Να υπενθυμίσουμε ότι το βασικό σύνθημα της "Ηνωμένης Αντιπολίτευσης" στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 ήταν ακριβώς η επιστροφή στην νομιμότητα με Κυβέρνηση που θα έχει πάλι εκλεγεί από τον λαό.

Πιστεύω πως το μικρό αυτό παράδειγμα από την επιστημονική του παραγωγή, δείχνει που βρίσκεται στρατευμένος ο Καθηγητής Συνταγματικής Ιστορίας Νίκος Αλιβιζάτος.....

http://istorikathemata.blogspot.com/2010/01/blog-post_11.html