ΚΑΙ ΜΕ ΝΗΦΑΛΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, Ο ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΟΣΟ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.

ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΑΙ ΑΔΟΛΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μπορούμε να γράψουμε χιλιάδες γραμμές όπως και εκατοντάδες σελίδες για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας και υποθηκεύουν επικίνδυνα τη ζωή μας.

Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο. Δεν θα έχουμε ανακαλύψει περισσότερα γράφοντας, απ όσα έχουν ήδη δρομολογήσει οι πρωταγωνιστές της εθνικής μειοδοσίας.

Σίγουρο όμως είναι και κάτι ακόμα. Οι τόνοι μελανιού που θα χυθούν περιγράφοντας την αλήθεια, όσο και αν αντιστοιχίζονται με τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή, δε θα εμποδίσουν από μόνοι τους τους εφιάλτες από το να διεκπεραιώνουν καθημερινά το καταστροφικό τους έργο, λειτουργώντας ως εντολοδόχοι ξένων συμφερόντων και επικίνδυνων σχεδιασμών.

ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΓΑΝΑΚΤΩΝΤΑΣ. Ε… ΚΑΙ???

Επομένως, όσο εμείς γράφουμε καταγγέλλοντας, περιγράφοντας και αγανακτώντας, οι εφιάλτες δουλεύουν απερίσπαστοι και συνεχίζουν να αποδομούν τη χώρα, να εκχωρούν την κυριαρχία της, να παζαρεύουν την εδαφική ακεραιότητά της, να εξουδετερώνουν την κοινωνική της συνοχή, να ευνουχίζουν και εν τέλει να ακυρώνουν τις κοινωνικές της αντιστάσεις.

Επομένως, όσο η δυναμική της σκέψης μας εξαντλείται σε περιγραφές της αλήθειας, τόσο αυτή τη μαύρη αλήθεια θα την διατυπώνουν άλλοι με τους δικούς τους όρους, τους δικούς τους κανόνες, θα έχει τα χρώματα που αυτοί επέλεξαν, τη διαδρομή που αυτοί προκαθόρισαν.

Και το χειρότερο… ο καταγγελτικός μας λόγος θα χρησιμοποιείται ως σκηνικό «πολυφωνίας» μέσα από το οποίο θα επιχειρείται να νομιμοποιηθούν τα πλέον εφιαλτικά εγκλήματα σε βάρος του τόπου.

Ας μην επιφυλάξουμε λοιπόν για τον εαυτό μας το ρόλο του κομπάρσου στις εξελίξεις. Διότι έστω και με νηφάλια σκέψη, έστω και με μαχητική κρίση, ο κομπάρσος θα παραμένει κομπάρσος, όσο δεν αποφασίζει να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής.

Η ΑΤΟΛΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΠΟΥ ΠΛΑΣΑΡΕΤΑΙ ΕΝΤΕΧΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ.

Τόλμη δεν είναι να περιγράφεις έστω και με απόλυτη σαφήνεια αυτά που υλοποιούν κάποιοι άλλοι.
Τόλμη είναι να επιχειρείς αποτελεσματικά να τους ανατρέψεις τα σχέδια.

Την καταγγελία απλά την αγνοούν. Την πιθανότητα ανατροπής την φοβούνται. Την τρέμουν.

Αν λοιπόν θέλουμε να αποδείξουμε και στην πράξη πως είμαστε αρνητές των πολιτικών τους επιλογών και προτεραιοτήτων, τότε ας αμφισβητήσουμε έμπρακτα την πρώτη τους πολιτική επιλογή. Την λογική της αναποφασιστικότητας και της ατολμίας που επιχειρούν να επιβάλουν, επιδιώκοντας πάνω σ αυτήν να οικοδομήσουν τις ελπίδες τους, σκοτώνοντας καθημερινά τις δικές μας.

Τα λόγια μας – όσο εύστοχα και καυστικά και αν είναι – την επόμενη μέρα θα αποτελούν παρελθόν.

Την ιστορία τη γράφει η δράση.

Επομένως το πρωταρχικό ερώτημα είναι απολύτως σαφές. Θέλουμε να γράφουμε απλά παρελθόν ή θέλουμε το Κίνημα Εθνικής Σωτηρίας να γράψει ιστορία???

Η απάντηση σ αυτό το ερώτημα, είναι και αποκαλυπτική για την ουσιαστική ταύτιση λόγων και έργων. Την οφείλουμε όλοι μας αν μη τι άλλο στον εαυτό μας…

Δύο λάθη απόλυτα συνυφασμένα με τη λογική της ατολμίας και της αναποφασιστικότητας είναι τα ακόλουθα:

1. Η ψευδαίσθηση πως μια επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα έρθει να αποκαταστήσει το σημερινό βιασμό της ζωής και της πατρίδας. Και…

2. Το δέος απέναντι σε μια υποτιθέμενη ανετοιμότητα του Κινήματος Εθνικής Σωτηρίας, να διαχειριστεί με επάρκεια και σαφήνεια την επόμενη μέρα που θα ξημερώσει, αν ο Ελληνικός λαός εμπνευστεί και γεμίσει τους δρόμους με στόχο την άνεση ανατροπή του επικίνδυνου πολιτικού εξαμβλώματος.

ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ !!!

1. Η επόμενη ή η όποια επόμενη εκλογική αναμέτρηση, θα καθορίσει το όνομα του πολιτικού προσωπικού που θα κληθεί να αναλάβει το τιμόνι της χώρας αλλά ΔΕ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΔΕ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, αν αυτές δεν μπουν με τρόπο μαχητικό στην ημερήσια διάταξη της κοινωνικής δράσης. Το πολιτικό σύστημα ελάχιστα ασχολείται με την ονοματολογία των εκπροσώπων του. Αυτό που το απασχολεί είναι να παραμένουν οι πολιτικές του αλώβητες κι ο λαός στην αυταπάτη και παρατηρητής των χρεοκοπημένων ελπίδων του.

2. Καμία ανετοιμότητα δε θα πλανάται την επόμενη μέρα στο Κίνημα Εθνικής Σωτηρίας. Αρκεί να ξέρει τι αποφασίζει να γκρεμίσει με τη δράση του και τι επιδιώκει να δημιουργήσει με τη ζωντανή πολιτική του παρουσία. Για να το εξασφαλίσει αυτό αρκεί να βρεθεί, να συζητήσει, να οργανώσει την πολιτική του παρουσία και την πολιτική δράση του στην κοινωνία (μηδέ και της εκλογικής εξαιρουμένης).

Με δυό λόγια…

Απλά πράγματα χρειάζονται. Απλά και αυτονόητα που επείγει να λυθούν. Το ανάθεμα για όσα δεν κάναμε, διαιωνίζει και υπηρετεί απλά την ατολμία. Η απόφαση να αλλάξουμε και να περάσουμε στη δράση από το πελαγοδρόμημα της σκέψης, είναι αυτή που θα εμπνεύσει το λαό και θα τον βγάλει στους δρόμους.

Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΣΕΧΤΑΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΧΥΣΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ.

Πρόκειται για λογικές που φρενάρουν τη δράση. Για λογικές που σε τελευταία ανάλυση δεν υπηρετούν το ποθούμενο αλλά τις στρατηγικές των εκπορθητών της πατρίδας μας και της ζωής μας.

1. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε στα πάντα για την κατεύθυνση και τις αρχές που θα διέπουν το πολιτικό μέλλον της χώρας.
Δεν είναι απαραίτητο και δε θα συμφωνήσουμε.
Η διαφορετικότητα των πολικών μας προσεγγίσεων, αντί να αποτελεί τροχοπέδη και μόνιμη πρόφαση για εσωστρέφεια, ατολμία αλλά και κουτοπόνηρες αντιπαραθέσεις, οφείλει να μετατραπεί με ευθύνη όλων μας σε μεγαλειώδες κίνητρο που ξέρει να βάζει την πατρίδα πάνω απ όλα.
Οι εχθροί του Κινήματος Εθνικής Σωτηρίας δεν είναι ούτε οι λαθεμένα προσανατολισμένοι συνδικαλιστές, ούτε οι μονομερώς προσανατολισμένες μαζικές οργανώσεις.

Οι εχθροί μας είναι οι κυρίαρχες πολιτικές, και οι ηγεσίες των πολιτικών οργανισμών που τις υλοποιούν στη ζωή αυτές τις πολιτικές. Αν περιμένουμε να συμφωνήσουμε με όλους και για όλα… τότε το πουλάκι θα έχει πετάξει κι εμείς θα κοιμόμαστε στις δάφνες της «πολύτιμα σωστής» άποψής μας. 

Αν συνειδητοποιήσουμε ότι το Κίνημα Εθνικής Σωτηρίας, οφείλει να διατυπώσει σαφέστατες και αδιαπραγμάτευτες «κόκκινες γραμμές» που δε θα παζαρεύουν το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον με κανέναν, τότε το πολιτικό «παιχνίδι» θα έχει κερδηθεί και ο ασυμβίβαστα ξεσηκωμένος λαός, έχοντας εμπνευστεί στον πιο όμορφο αγώνα του μετά την απελευθέρωση, θα είναι ο εγγυητής των εξελίξεων, των αλλαγών και των ανατροπών που έχει ανάγκη ο τόπος.

2. Αυτό που υπάρχει είναι καθολική αγανάκτηση. Καθολική οργή. Καθολική δυσφορία για τα τεκταινόμενα.
Δεν υπάρχει όμως ούτε καθολική ευθύνη, ούτε καθολική πρωτοπορία, ούτε καθολικός και απρόσωπος οργανωτής και εμπνευστής.

Οι προσωπικές ευθύνες, η προσωπική συμβολή, η ανάγκη πολιτικού και οργανωτικού σχεδιασμού της παρουσίας και της δράσης, ούτε εκχωρούνται, ούτε μεταβιβάζονται στην κοινωνία γενικώς. 

Η κοινωνία έχει ανάγκη και από εμπνευστές και από ηγέτες. 

Ακόμα και αν ξέρει ότι αυτοί οι ηγέτες θα συκοφαντηθούν, έχει το δικαίωμα να θέλει να τους υπερασπίσει.
Έχει ανάγκη και να τους μιλήσει και να τους ακούσει.
Εχει ανάγκη να αισθάνεται πως κάποιοι οργανώνουν και συντονίζουν τη δράση της. Τον πολιτικό ακτιβισμό της.
Έχει ανάγκη να τους κρίνει ακόμα και όταν ολιγωρούν.
Έχει ανάγκη να ταυτιστεί μαζί τους στην κορυφαία μάχη του Ελληνισμού.
Έχει ανάγκη να φωτίζουν και να σηματοδοτούν τις διαδρομές του αγώνα της.
Έχει ανάγκη να την εκπροσωπήσουν στα πλαίσια μιας ισότιμης σχέσης μαζί της.

Έχει τέλος ανάγκη από όλους αυτούς που βγαίνουν και μιλούν να βγουν μπροστά. Γιατί ξέρει καλά πως αγώνας χωρίς ηγέτες είναι παρέλαση σε ναρκοπέδιο και το αποτέλεσμά της είναι προδιαγεγραμμένο. 

Η κοινωνία για να αφυπνιστεί, δεν έχει ανάγκη από την ανωνυμία των ηγετών αλλά από την ταυτότητά τους που θα τιμούν καθημερινά με τη δράση τους.

Μήπως ήρθε η ώρα απέναντι σε μια επώνυμη πολιτική καταστροφής και ολέθρου, να αντιπαραθέσουμε πολιτικές επιλογές, τις πολιτικές μας προτάσεις, τη δράση μας, τους στόχους, τις προτεραιότητές μας αλλά και τους ηγέτες μας, και όλα αυτά με ονοματεπώνυμο???

Η ανυπαρξία ταυτότητας, οδηγεί σε ανυπαρξία στόχων, σε ανυπαρξία ευθύνης και φυσικά σε ανυπαρξία προοπτικής, απέναντι σ έναν αντίπαλο με ονοματεπώνυμο και σφραγίδα.

 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ