Ιθαγένεια: Όχι και να γίνουμε Αμερική

Tου Αντώνιου Ζαρκανέλα, πρ. γενικού διευθυντή Ανάπτυξης της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης

Η πρόταση της κυβέρνησης φαίνεται πως δεν έχει μελετηθεί σε βάθος, καθώς εντάσσεται απλώς στη λογική "το υποσχεθήκαμε, άρα το κάνουμε". Από το κείμενο που υπάρχει στη σχετική ιστοσελίδα (www.opengov.gr) φαίνεται ότι το θέμα δεν έχει μελετηθεί σε βάθος, καθώς νομιμοποιεί συλλήβδην παράνομους μετανάστες, με διαδικασίες ελληνοποίησης που θα εκθρέψουν τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση (ας θυμηθούμε το όργιο ελληνοποιήσεων από τις προξενικές αρχών μας στη Γεωργία, στην Αλβανία, στο Κίεβο κ.α. στις αρχές της δεκαετίας του 1990) με τρόπο που θα λειτουργήσει ως κίνητρο όχι για τη μείωση, αλλά, αντίθετα, για την ενδυνάμωση του ρεύματος παράνομης μετανάστευσης. Αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια οι νόμιμοι μετανάστες. Γνωρίζουν οι υπηρεσίες ποιοι είναι νόμιμοι; Δεν χρειάζεται, εξάλλου. Αφού, κατά την κυβέρνηση, τελικά όλοι είναι εν δυνάμει νόμιμοι, γιατί, εφόσον ένα ζευγάρι παράνομων μεταναστών αποκτήσει παιδί στην Ελλάδα, θα μπορούν και οι δύο γονείς εύκολα και άμεσα να πολιτογραφηθούν Έλληνες.
Αν προωθείται αυτό το νομοσχέδιο για λόγους ανθρωπιστικούς-κοινωνικούς, για τη μείωση της μαύρης εργασίας, για ψηφοθηρικούς λόγους, τότε φοβούμαστε ότι θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς επιτείνει την ανεργία των Ελλήνων, ενώ το πολιτικό κέρδος θα είναι πρόσκαιρο. Πέραν αυτών, φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει στραμμένο το βλέμμα στην αριστερά -εντός και, κυρίως, εκτός του ΠΑΣΟΚ-, η οποία αριστερά, ξεχνώντας ότι μιλούμε πρωτίστως για ένα πρόβλημα παρανομίας, για την οποία κατά τα άλλα δείχνει γενικώς μηδενική ανοχή, εξαντλείται σε ρητορείες αντιρατσιστικές, ξενοφοβικές κτλ., ενώ τελευταία έχουν επιστρατεύσει και επιχειρήματα του τύπου "και οι Έλληνες που πήγαν στην Αμερική, στη Γερμανία κτλ. απέκτησαν ιθαγένεια", αγνοώντας ή καλύτερα προσβάλλοντας τη μνήμη και νοημοσύνη των ελλήνων μεταναστών, οι οποίοι γνωρίζουν ότι μετανάστευσαν συντεταγμένα, με χαρτιά, προσκλήσεις, άδειες, και εκεί που πήγαν, αν άλλαξαν ιθαγένεια και υπηκοότητα, το έκαναν γιατί ήταν νόμιμοι, πληρούσαν μια σειρά προϋποθέσεων (π.χ. χρόνια νόμιμης διαμονής, γλώσσα, γνώσεις ιστορίας κτλ.) και ο καθένας χωριστά, όχι μαζικά.
Οι κίνδυνοι για τη χώρα μας από την ανωτέρω πρωτοβουλία είναι περισσότερο από ορατοί και μπορεί να αποδειχθούν και θανάσιμοι μεσομακροπρόθεσμα για το έθνος. Μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση δεν θα έκρυβε κανέναν απολύτως κίνδυνο, αν αφορούσε νόμιμους μετανάστες από την Πολωνία ή την Πορτογαλία ή τρίτες χώρες, με τις οποίες δεν έχουμε κοινά σύνορα.
Αν τα σύνορα δεν είναι απλώς κοινά, αλλά υπάρχουν και οι συγκεκριμένες, υπαρκτές ιστορικές συνθήκες, τότε οι ρυθμίσεις τού ανωτέρω νομοσχεδίου είναι για τον λαό μας επικίνδυνες και θα πρέπει να μας βάλουν σε σοβαρότατες σκέψεις. Με όλες τις χώρες που συνορεύουμε είχαμε, ιστορικά, προβλήματα, που έφθασαν μέχρι πολέμους. Εξάλλου, μέχρι τις ημέρες μας όλοι οι βόρειοι γείτονές μας επιβουλεύονται με κάθε τρόπο την εθνική μας ακεραιότητα. Η Βουλγαρία, πέραν της επιβουλής, μόλις πριν από εξήντα πέντε χρόνια κατείχε τμήμα της Ανατολικής Μακεδονίας. Η Αλβανία, συντηρώντας το θέμα των Τσάμηδων, προσπαθεί να φθάσει στη Θεσπρωτία, η ΠΓΔΜ (Σκόπια) διεκδικεί πέρα από το όνομα και την ψυχή μας. Αύριο και στο πλαίσιο κάποιων συμφωνιών μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας και, προκειμένου η Ευρώπη να της χρυσώσει το χάπι για τη μη αποδοχή της σε αυτήν, μπορεί να διευκολύνει τη μετανάστευση Τούρκων στην Ευρώπη. Τι θα κάνουμε αν στο πλαίσιο αυτό μερικές χιλιάδες Τούρκοι μεταναστεύσουν κατά προτίμηση στα νησιά μας του Ανατολικού Αιγαίου και στη Θράκη; Ισχυροποίησε τα σύνορά μας ο Ελευθέριος Βενιζέλος εγκαθιστώντας τους διωγμένους από τις εστίες τους Έλληνες κατά μήκος των συνόρων μας προφανώς για λόγους εθνικής ασφαλείας, και εμείς τώρα θα ελληνοποιήσουμε τους διώκτες τους;
Μπορούμε άραγε να φανταστούμε τι θα γινόταν στη χώρα μας στο βορειοελλαδικό τόξο, από την Ήπειρο μέχρι τη Θράκη, αν υπήρχε στο μέλλον ευρωπαϊκή νομοθεσία που θα επέτρεπε ή, ακόμη χειρότερα, θα υποχρέωνε την υπό όρους (π.χ. τη συγκέντρωση 100.000 υπογραφών) πραγματοποίηση δημοψηφισμάτων λ.χ. για τον αυτοπροσδιορισμό μειοψηφιών και οι ελληνοποιηθέντες Αλβανοί ή Σκοπιανοί ή Βούλγαροι ή Τούρκοι συγκέντρωναν αυτές τις υπογραφές και επέβαλλαν την πραγματοποίηση ενός τέτοιου δημοψηφίσματος;
Η χορήγηση ιθαγένειας σε όλους αδιακρίτως τους μετανάστες, που είναι νόμιμοι ή επειδή γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή επειδή πήγαν έξι τάξεις σε ελληνικό σχολείο ή επειδή έζησαν πέντε -κατά την κυβέρνηση- ή δέκα -κατά την αξιωματική αντιπολίτευση- χρόνια στην Ελλάδα, μπορεί, με βάση τα ανωτέρω ιστορικά δεδομένα, να μας κοστίσει πολύ ακριβά. Το θέμα δεν είναι απλώς πολιτικό. Είναι βαθύτατα εθνικό και σε καμιά περίπτωση δεν θα ήταν αρκετό ένα νέο Mea Culpa από τους πολιτικούς μας, πολλοί από τους οποίους, εξάλλου, ίσως να μην είναι πολιτικοί ή εν ζωή την ώρα της κρίσης.
Τα κόμματα της αριστεράς σκοπίμως αποφεύγουν να διαχωρίσουν τη νόμιμη από την παράνομη μετανάστευση, αλλά και τις επιπτώσεις αυτής, γενικά, στην ελληνική κοινωνία, τις θέσεις εργασίας των Ελλήνων κτλ. Γιατί εξάλλου; Αφού στη δυστυχία και των μεν και των δε προσβλέπουν και επενδύουν πολιτικά, για να αλιεύσουν ψήφους. Το πρόβλημα της ξενοφοβίας δεν οφείλεται στους νόμιμους μετανάστες, αλλά στον τρόπο που μας προέκυψε και στο μέγεθος του προβλήματος. Τις ανάγκες μας σε εργατικά χέρια είναι προφανές πως θα πρέπει να τις ικανοποιήσουμε με... εισαγωγές. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει προγραμματισμένα, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της οικονομίας με συγκεκριμένη τακτική (π.χ. πόσοι, τι ειδικότητες, από ποιες χώρες κτλ.) και υπό τον έλεγχο του ελληνικού κράτους. Όσα χρόνια θα εργάζονται στη χώρα είναι προφανές πως θα έχουν όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που έχει και ο αντίστοιχος έλληνας εργαζόμενος, απολαμβάνοντας ως πολίτες όλες τις κοινωνικές παροχές (περίθαλψη, σύνταξη κτλ.), ακόμη και μετά την επάνοδό τους στην πατρίδα τους, διατηρώντας, προφανώς, τις λατρευτικές και θρησκευτικές τους ελευθερίες. Αν όλα αυτά γίνονταν, τα περί ξενοφοβίας, ρατσισμού, μαύρης εργασίας και τα ιδεολογήματα περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας δεν θα είχαν καν περιεχόμενο.
Υπήρξε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού μας πρόσφυγες και μετανάστες και γνωρίζουμε από ξενιτιά. Γι' αυτό θα πρέπει να δημιουργηθούν, αν δεν υπάρχουν, αυστηρά δίχτυα προστασίας (κοινωνικές παροχές, σύνταξη, ιατροφαρμακευτική κάλυψη) όλων εκείνων που νόμιμα και με πρόσκληση ήρθαν στην Ελλάδα. Μέχρι εκεί, όμως, όσον αφορά μετανάστες γνήσια νόμιμους που κατάγονται από όμορες χώρες.
Η διατήρηση σε ισχύ της υπάρχουσας νομοθεσίας, με όποιες βελτιώσεις, θα ήταν το συμφερότερο για μια χώρα όπως η δική μας. Σε τελευταία ανάλυση δεν είμαστε ούτε Αμερική ούτε Γερμανία. Προτείνουμε να δοθεί, για παράδειγμα, η δυνατότητα απόκτησης της ιθαγένειας σε νόμιμους μετανάστες που πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια, αλλά που δεν κατάγονται από χώρες με τις οποίες έχουμε κοινά σύνορα, και αυτό να ισχύει έστω και αν είναι ή αν θα γίνουν μέλη της Ε.Ε.
Τέλος, πιστεύουμε ότι ένας τέτοιος νόμος, επειδή λειτουργεί ουσιαστικά ως “πλυντήριο” της παράνομης μετανάστευσης, διευκολύνοντάς την προς τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., θα εκπέσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Όμως όσοι μέχρι τότε νομιμοποιηθούν ίσως υποχρεωθούν να παραμείνουν στη χώρα μας μόνιμα, αφού θα κλείσουν τα σύνορα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αφού γι' αυτές θα είναι παράνομοι.