Το απόσπασμα του Κου Καμπύλη είναι ως εξής:
«H λογική της θέλησης της πλειοψηφίας στο συγκεκριμένο θέμα είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική πρώτον διότι εξαιρεί από τη διαδικασία τα υποκείμενα της συζήτησης, δηλαδή τους μετανάστες και δεύτερον διότι επιζητά έτσι τη νομιμοποίηση μιας πολιτικής που είναι ασύμβατη με την έννοια της Δημοκρατίας…»Το είπε χτες στην Καθημερινή, η οποία εφημερίδα έχει μία τάση(μπαράζ θα το έλεγα) να δημοσιεύει άρθρα στελεχών της υπόψη Μ.Κ.Ο. με αφορμή το θέμα.
Απαντάω στο Κο Καμπύλη όπως απάντησα στην Κα Δαμιανίδη που έκανε και αυτή μία κορυφαία πρόταση "δημοκρατίας".:
Οι ακρογωνιαίοι λίθοι της δημοκρατίας είναι, η ανταγορία (το δικαίωμα της διαφωνίας και των αντιπροτάσεων) και η λαϊκή κυριαρχία (δάμω το κράτος). Έτσι η Δημοκρατία (εκ των λέξεων δήμος + κρατώ) είναι το πολίτευμα (ελληνικό νομικό και πολιτειακό κατόρθωμα), στο όποιο ο δήμος (ο λαός) και κρατεί και άρχει (εχει την ισχύ και την εξουσία. Πηγή κάθε εξουσίας σ' αυτή είναι ο λαός, αυτή δε ασκείται μόνον από το λαό, διά του λαού και υπέρ του λαού, υπό τους όρους καί προϋποθέσεις, που με πάγιες συνταγματικές διατάξεις καθορίζονται, καθιερώνεται δηλαδή και ισχύει στο δημοκρατικό πολίτευμα το δόγμα της λαϊκής κυριαρχίας, σκοπός της δε είναι η κατοχύρωση της ελευθερίας όλων των πολιτών.
Αν δεν σας αρέσει η ανάλυσή μου τότε το λεξικό Τριανταφυλλίδη γράφει ότι δημοκρατία είναι πολιτικό σύστημα που στηρίζεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και που λειτουργεί με βάση τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών.
Εφόσον σας είπα το εστί δημοκρατία με την βοήθεια του Νοάμ Τσόσκι θα σας πω τώρα την δικιά σας «δημοκρατία». Λέει λοιπόν ο γνωστός διανοούμενος:
Οι όροι του πολιτικού λόγου έχουν τυπικά δυο έννοιες. Η μία είναι η έννοια που δίδεται από το λεξικό και ή άλλη είναι μια έννοια η οποία είναι χρήσιμη στην εξουσία – η δογματική έννοια.Δηλαδή Κε Καμπύλη σύμφωνα με τον Τσόμσκι αυτοί που θέλουν να περιοριστεί ο ρόλος των ανθρώπων είναι υπέρμαχοι της δογματικής δημοκρατίας, της δημοκρατίας των ολίγων, της κομματοκρατίας που εδραιώνεται με υποστυλώματα αλογίας και ανομίας όπως λέει ο Χρήστος Γιανναράς ( Η αλογία υποστύλωμα της κομματοκρατίας). Ο Τσόμκσι είπε και κάτι άλλο για αυτό το δογματικό σύστημα:
Ας πάρουμε τη λέξη δημοκρατία. Σύμφωνα με την έννοια της κοινής λογικής, μια κοινωνία είναι δημοκρατική στο βαθμό που οι άνθρωποι μπορούν να συμμετέχουν με έναν ουσιαστικό τρόπο στην διαχείριση των υποθέσεών τους. Αλλά η δογματική έννοια της δημοκρατίας είναι διαφορετική – αναφέρεται σ’ ένα σύστημα στο οποίο οι αποφάσεις λαμβάνονται από τομείς της επιχειρηματικής κοινότητας και των συνδεόμενων με αυτήν ελίτ, Ο ρόλος των ανθρώπων περιορίζεται στο να είναι απλοί «θεατές της δράσης» και όχι «συμμετέχοντες», Όπως έχουν εξηγήσει κορυφαίοι θεωρητικοί της δημοκρατίας (σ’ αυτή την περίπτωση, ο Γουόλτερ Λίπμαν). Τους επιτρέπεται να επικυρώνουν τις αποφάσεις των αρίστων και να παρέχουν την υποστήριξή τους στον ένα ή τον άλλο απ’ αυτούς, όχι όμως και να αναμειγνύονται σε θέματα που δεν είναι δική τους υπόθεση, όπως η δημόσια πολιτική.
Το δογματικό σύστημα, το οποίο παράγει ό,τι ονομάζουμε προπαγάνδα, όταν συζητά για τους εχθρούς, έχει δυο ξεχωριστούς στόχους. Ο ένας στόχος είναι ό,τι ενίοτε ονομάζεται«πολιτική τάξη», το 20% περίπου του πληθυσμού το οποίο είναι σχετικά μορφωμένο και λίγο-πολύ αρθρώνει κάποιο πολιτικό λόγο, παίζοντας κάποιο ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Η εκ μέρους τους αποδοχή του δόγματος είναι βασικό γεγονός διότι είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν παράγοντας την πολιτική.Δεν ακολουθούμε το συγχυσμένο κοπάδι Κε Καμπύλη, δεν εκπαιδευόμαστε από τους δασκάλους σας, διότι πολύ απλά δεν πιστεύουμε πλέον αυτά που λέτε. ΣΑΣ ΜΑΘΑΜΕ.
Ύστερα, υπάρχει το άλλο 80% περίπου του πληθυσμού. Αυτοί είναι κατά τον Λίπμαν «οι θεατές της δράσης», τους οποίους αναφέρει ως «το συγχυσμένο κοπάδι». Αυτοί υποτίθεται ότι πρέπει να υπακούουν σε εντολές και να μην φράζουν το δρόμο των σημαντικών ανθρώπων. Είναι ο στόχος των ΜΜΕ: των λαϊκών εφημερίδων, των κωμικών σήριαλ, των τηλεπαιχνιδιών κλπ.
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2010/01/blog-post_11.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα "υποκείμενα της συζήτησης" (κε Καμπύλη), είναι οι άνθρωποι που μπήκαν με το "έτσι θέλω", στο σπίτι και στην κοινωνία μας.
Αν εσείς δεχτείτε εισβολή στο σπίτι σας απο το παράθυρο, την άλλη μέρα να πάτε με τους "έτσι θέλω" εποικιστές στον Συμβολαιογράφο και να τους γράψετε συνιδιοκτησία.
Στο δικό σας σπίτι, να ψηφίσετε μαζί με τους εισβολείς για το αν… τους θέλετε, ή όχι. Μιλάμε για τρελά πράγματα.
Για το δικό ΜΑΣ το σπίτι:
ΠΡΩΤΟΝ θα βγάλετε τον σκασμό (διότι ούτε αυτό το δικαίωμα έχετε εσείς, και τα «υποκείμενα της συζήτησης»)
ΔΕΥΤΕΡΟΝ να πείτε ποιος σας αναγόρευσε σε πρώτη φάτσα να κάνετε δηλώσεις για το σπίτι ΜΑΣ (και όχι πχ εμένα, τον Α, τον Β)
ΤΡΙΤΟΝ για το δικό ΜΑΣ σπίτι οι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ θα κάνουμε Δημοψήφισμα
Δ Ι Ο Τ Ι
οι φερόμενοι ως "υποκείμενα της συζήτησης" τα μόνα δικαιώματα που έχουν είναι
- ένα πιάτο φαί,
- κουβέρτα και αδιάβροχο,
- ένα γιατρό,
- και ένα εισητήριο να φύγουν (χατηρικά).
ΑΝ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΕΙΤΕ σκλάβους που στην εδώ παραμονή τους έτυχαν εκμετάλλευσης, να βγάλετε στο σφυρί το σπίτι ΑΥΤΩΝ που τους εκμεταλλεύτηκαν.
Για το δικό ΜΑΣ σπίτι, να πλένετε το στόμα σας, να βγάλετε τον σκασμό,
και θα ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ οι ιδιοκτήτες μεταξύ μας!!!